Kaixo Txerra! Hasteko, lehen bi esaldiei erreparatuta: bejondeizuela bioi!, baieztapen bikaina da, bioi onura ekarriko dizuena, gainera. Batetik, zeuk zeure hizkuntza erabiltzeko hautuari lasai, natural, helduko diozulako; eta, bestetik, aldatu duzun lagunari ondo etorriko zaiolako euskaraz jario hobea lortzeko eta hori onuragarri gertatuko zaio epe ertain-luzera: hizkuntza bat menderatzea beti izango baita norbere burua aberastea! Bigarren zatian irakurritakoaren arabera, berriz, sentsazio txarrak gailendu zaizkizula diozu... Lasai, motel! Inork ez du esan hizkuntza ohiturak aldatzeko bide hau erraza eta arantzarik gabea izango zenik eta. Ez daukazu zeure burua zigortu beharrik, behin hirugarren bat sartu eta gaztelaniaz amaitu baduzue. Eta ez kezkatu lagun hori gustura sumatu baduzu, horiek susmoak baino ez daitezke izan eta... Egoera ondo bideratuta daukazu, biekin euskaraz egiten duzula aitortzen duzulako, bakarka ari zarenean... Hirurok elkartzen zareten hurrengo aldian eutsi zeuk euskarari, ulertzeko gai badirela ziur dakizulako eta gero behatu beraien jokabidea. Oro har euskaraz ari badira, ondo!, bide onean zoazte. Aldiz, gaztelania gehitxo erabiltzen dutela iruditzen bazaizu, une egokia gertatzen denean, gaia atera dezakezu hiruron artean hitz egiteko. Nola sentitzen da bakoitza euskaraz ari denean? Zer mugitzen zaio bakoitzari barruan? Euskaraz ari bada zerbaiten beldur bada? Azkenik, hizkuntza ohiturak aldatu dituzun horrekin egin duzun moduko tratuak egin ditzakezue hirukotean zaudetenerako, kide bakoitzak bere neurriko konpromisoak hartuz eta irizpide komun batean erabateko adostasuna duzuela ziurtatuta. Alegia, inork inor ezin duela hizkuntza aldatzera behartu. Bazoazte bidean, Txerra. Eustea da kontua eta, mendian gora bezala, tarteka gelditu igotakoa aitortuz eta aurrera segitzeko indarrak hartuz... Gailurrera heldutakoan sari ederra izango duzue gozatzeko eta.