Kaixo, Leire: Askotan aldameneko portaerak errepikatzen ditugu ia konturatu gabe; nabarmenagoa zaigu haurren kasuan, beren erreferentziazkook portaera horiek ditugunean. Helduok nekez egiten dugu hizkuntza banatan eta haurrek ez dute ikasi nahi dutena egiten. Euskaldunok ikasi dugu hizkuntza aldatzen, ez erdaldunek. Hortaz, behaketa pixka batekin eta imitatzeko joerarekin, erantzuna badugu. Seme-alabekin gaiari buruz hitz egitea da gure aukera, gaiari buruz gogoeta egiten laguntzea. Zein mezu helarazi nahi diegun jakitea da erronka zailagoa. Zergatik galdetuta gerta daiteke erantzuna ez jakitea eta elkarrizketan estutzea. Errazago izan daiteke gugan ikusten duen antzeko portaera bati buruz hitz egiten hastea, nola sentitzen den badakigula adieraztea eta zertaz ari garen ulertzea. Guk noiz eta zergatik egiten dugun azaldu diezaiokegu eta euskarari eusteak duen balioa eta zertarako balio dezakeen ikusten lagundu. Ziurrenik, adin horretan, egoera bakarrik kudeatzen ikasi nahi du. Guk presentziaz eta konstantziaz jokatu eta egoerak ulertzen eta esan ezin duena esaten lagun diezaiokegu. Nor den eta nola komunikatzen den gogoraraztea dagokigu (“guk euskaraz egiten dugu badakigulako; nik euskara dakiten lagunekin euskaraz egiten dut; zuk euskara dakiten zure lagunekin ere euskaraz egiten duzu”), errekonozitzea bere ezina, laguntza eskaini eta hizkuntza-jokamolde bat eskatzea (“badakit batzuetan kosta egiten zaizula eta ez zarela konturatzen beste batzuetan; eusteko laguntza behar baduzu, nik lagunduko dizut”; ”nire lagunari zure lagunari bezala pasatzen zaio eta erdarara pasatzen da; nahi duzu ikusi guk nola hitz egiten dugun?”). Hizkuntzekiko lilura landu dezakegu, besteei berak erraz egiten duen euskararekin laguntzeko proposatu, hizkuntzak bere beharrak nola asetzen dituen konturarazi. Eta nola ez, elkarrekin daudenean, biekin batera hitz egin dezakegu, epaitu gabe, errietarik egin gabe eta eusteko lagungarriak proposatuz.