Begiradaren noranzkoa

Presaka bizi gara. Gertaera bakoitza hil ala bizikoa balitz bezala bizi dugu eta ez da samurra gurpil zoro horretatik zorabiatu gabe irten eta eguneroko bizimoduari aurre egitea.

Esaterako, tristea da oso ikustea, eskuinak boterea berreskuratu duen nafar udaletan, lehen neurriak lingua navarrorum deritzona ahultzeko hartzea. Nola izan daiteke agintari bat hain itsu herritar guztien eskubideen alde lan egiteko etorri dela esan eta lehen neurriak, beraien ondareari ezikusiarena eginez, hura suntsitzeko neurriak hartzeko?

Burutazio horietan nenbilela Goienan Euskara eta integrazioa gaitzat duen erreportajearekin egin dut topo. Bertan Euskal Herrian bizi diren eta euskara maila zein hizkuntzarekiko hurbilpen desberdina duten lau andaluziarrekin osatutako erreportajea ikus daiteke. Eta, besteak beste, horrelako gogoeta azpimarragarriak esaten ditu Eva Martinez kordobarrak: “Niri irakatsi zidaten, zurea ez den etxe batera iristen zarenean errespetua behar dela, eta bizitzeko beste modu bat, beste ohitura batzuk, beste hizkuntza bat badago, zu zara ikasten saiatu behar zarena… Eta nik hori garbi nuen.”

Hauek irakurrita Gu ta gutarrak taldearen Bi bide abestia piztu zait oroimenean: “emaidazu eskua ta / goazen biok ortozik / mundua jaioko da bihar goizik / bizitza da bakarra ta/ ez ditu bi bide baizik / triste bizi gintezke edo erdi pozik.”

Nik erabaki dut nire begirada, energia eta grina noren zerbitzura jarri. Berehala errepasatu behar dut kordobarraren profilekorik baden atariko bizilagunen zerrendan, alabaren edo semearen gurasoenean edo gainerako lagunetan eta ezagunetan… Hauei euskara oparitzen saiatuko naiz eskua luzatzearekin batera. Bidea gurekin batera egin nahi dutenekin bidean jarri, erabat pozik ez bada ere, erdi pozik bizitzeko eta, bide batez, oztopoak jarri besterik nahi ez dituztenen oinetako barruan harri txintxar bihurtzeko. Kuraia on!